Keep on rockin' in the free world!

Het duurt even, maar nu dan toch een berichtje uit Pretoria, Jakaranda-stad, snor-city..

Vandaag even rustig dagje. Er zijn namelijk (lokale) verkiezingen in het hele land. Hectisch normaal gesproken in Nederland maar hier hebben ze daar wat op gevonden. Ze maken er gewoon een vrije dag van. Een public holiday. Gewoon alles dicht, scholen, universiteit, bibliotheek en de sportschool (kroegen blijven gewoon open, geen reden tot paniek).

Nu moet ik zeggen dat ze hier behoorlijk vrijgevig zijn met het uitroepen van feestdagen. Een klein lijstje van de feestdagen die ik de afgelopen vier maanden voorbij heb zien komen, naast het 'normale' pasen:
- Human rights day
- Freedom day
- Family day
- Workers day (dit was 1 mei, de dag van de arbeid. Helaas viel het dit jaar op een zondag. Omdat de zondag al een vrije dag is werd de daaropvolgende maandag uitgeroepen tot vrije dag).

Een mooi rijtje dus. Mocht de stress de komende maand teveel worden dan is er gelukkig volgende maand nog Youth Day op 16 juni.
Het is het vermelden waard dat elke public holiday dus een vrije dag is hier. Iets meer dus als in Nederland. Maar ik moet zeggen dat het wel bevalt, lekker rustig. Al lijken ze de feestdagen niet echt te vieren hier, in ieder geval niet in het publieke. Ach, in Zuid-Afrika maken we ons niet zo snel druk. Ik zou nog zo graag de stereotypen hier onderuit halen, maar dat zit er vandaag niet in. Het weer is gewoon te lekker om elke dag te werken (boem , weer een stereotype).. De winter komt hier ongeveer op.. Koud 's nachts (7/8graden), lekker overdag (22graden; zonnetje strak blauwe lucht). Hopen dat het nog een maandje zo blijft.

Maar goed, tijd voor wat inhoudelijke politiek. Ik probeer op dit blog toch een beeld (mijn beeld) te geven van Zuid-Afrika, dus een beetje politiek past wel.

De eerste les hierbij is dat in dit land politiek geen spel is, het gaat om hele reele dingen.* Het is een land waar dingen gebeuren, een land in opbouw, waar men er iedereen bij probeert te betrekken.
Waarschijnlijk kennen we allemaal wel de leidende partij van hier, namelijk de ANC (African National Congress). De partij werd verboden in 1961 en de leiders zoals Mandela, Oliver Tambo en Walter Sisulu werden opgepakt of verbannen. De militaire flank van de partij ging door als een opstandelingen onder de apartheid. Met bomaanslagen en opstanden in wijken. In 1990 werd het verbod opgeheven en werd de partij met de verkiezingen in 1994 de grootste met Mandela als president. Het is wel interessant te vermelden dat het gedachtegoed behoorlijk sociaal is, dicht tegen het communisme aan. Waarschijnlijk heeft Amerika daarom de apartheidsregering zo lang een hand boven het hoofd gehouden, in hun angst voor uitbreiding van het communisme in de jaren 70/80.

Anyway, de ANC is dus nog steeds en met overmacht de grootste partij. Het land verkeerd dan ook haast in een soort van één partij-systeem waarbij het weinig te vrezen heeft van andere partijen. Omdat de ANC zoveel gedaan heeft voor de zwarte bevolking (de overgrote meerderheid) voelen velen zich verplicht op hun te stemmen uit dankbaarheid ongeveer. Het heeft de mensen rechten gegeven, de ANC heeft ze 'bevrijd'. Maar dit is natuurlijk niet hoe democratie werkt. De partij dient afgerekend te worden op wat zij doet voor het land.

De laatste jaren, en in het bijzonder met de lokale verkiezingen van vandaag, lijkt de macht een beetje af te brokkelen. De partij lijkt niet echt te leveren. Infrastructuur lijkt hier eerder achteruit dan vooruit te gaan.. En dan is er de corruptie, och de corruptie.. Een mooi artikel in de Sunday Times (engelse kwaliteitskrant) beschrijft de verspreiding van 'tenderitis', een besmettelijke 'ziekte' waarbij mensen rijk worden, zich volvreten en baantjes gunnen aan vrienden/familie/kennissen:

A whole generation of politicians has grown fat from the disease, which involves awarding lucrative contracts to friends, colleagues, fellow party members and family — regardless of their ability to do the job.

Eeuwig zonde van zo'n historisch belangrijke partij. De huidige president Jacob Zuma is er ook een prachtig geval van. Onder de vorige president Mbeki ontslagen vanwege corruptie maar nu weer gewoon aan de macht. Ondertussen even een zaak wegens een vermeende verkrachting aan de broek; Berlusconi is er peanuts bij. Desbetreffende vrouw heeft overigens asiel in Nederland gekregen omdat ze bedreigd werd na het indienen van de klacht. Zuma houdt trouwens wel van de vrouwen; hij heeft er vijf, terwijl er nog twee verloofden op het lijstje staan om getrouwd te worden. Daaruit zijn al 20 kinderen geboren. Daarnaast heeft Zuma nog een aandenken aan het WK in de vorm van een buitenechtelijk kind met de dochter van de voorzitter van de nationale voetbalbond. Mooi clubje dus. De man creert zijn eigen electoraat. Praktische tip van Zuma: na de daad een douche voorkomt HIV infectie. (dit klinkt natuurlijk wel grappig maar het wordt ernstig als je je bedenkt dat deze man een land leidt waar 15% van de bevolking HIV heeft...) 

Neemt niet weg dat Zuma razend populair is bij de bevolking. Het is gewoon een gezellig man, een man van het volk. Dit komt ook omdat Zuma een Zulu is (de grootste stam van de zwarte bevolking) terwijl Mandela en diens opvolger Mbeki afkomstig zijn van de Xhosa. Tussen de volken wordt de laatste groep een beetje gezien als een soort 'elite', terwijl de Zulu meer het echte volk is. Lang leve de democratie want Zuma blijft onverminderd populair.

Niet helemaal onverminderd want zijn partij verliest wel langzaam wat draagvlak. Dit vanwege het simpele feit dat de corruptie ervoor zorgt dat de zaken niet goed geregeld worden. Het creeert een gat voor andere, nieuwe partijen om in te springen. Er zijn wat kleinere (blanke) partijen die hier lokaal in het conservatieve Pretoria nog hun plaats proberen te behouden maar de grootste opponent van de ANC is de Democratic Allience (DA). Opgericht in 2000 uit een verzameling van legale anti-apartheids partijen is de DA nu de opkomende partij. Dat doen ze vooral door eenheid uit te stralen. Waar de ANC natuurlijk in essentie een zwarte partij is, probeert de DA ze eigenlijk te pakken op hun eigen ideologie, namelijk 'the rainbow nation' waarin iedereen (alle rassen) meedoet. Daarnaast is het een partij die hevig steunt op vrouwen. De leider is Helen Zille, voormalig burgermeester van Kaapstad waarvoor ze de prijs 'world mayor of the year' kreeg van de BBC. In 2009 is haar partij de grootste geworden in de Kaap provincie, wat samen met het Gauteng hier tot de belangrijkste provincies behoort. De DA is een sociaal liberale partij, ik denk een beetje te vergelijken met D66 in Nederland.

De verwachting voor vandaag is dat de DA in ieder geval terrein gaat winnen, maar nog niet duidelijk is hoeveel. Met name in Pretoria, of eigenlijk ' the city of Tshwame' zoals de grootstedelijke gemeente heet waar Pretoria in ligt, is de uitslag interessant omdat hier zowel veel Zulu bevolking is alswel een grote conservatieve Afrikaner gemeenschap. Uitersten dus. Hoewel ik niet kan stemmen laat ik hier toch mijn stem horen omdat ik wel een beetje geef om dit land, en deze stad.

De eigen ervaring vandaag: je zou verwachten dat het een vrije dag is omdat de mensen lang moeten wachten bij het stembureau maar dat bleek niet zo te zijn. Niet echt een wachtrij, het is allemaal vrij rustig. Die vrije dag is dus gewoon echt een vrije dag, ook voor degene die wel kunnen stemmen.

Dit keer dus een beetje politiek verhaaltje. Maarja, het is mijn blog en iedereen die dit leest weet vast wel dat ik gevoelig ben voor politieke discussies... Het is dus mijn plicht om hier iets over te schrijven nu. Volgende keer wel weer iets leuks, iets exotisch, met veel plaatjes en minder tekst, haha.

Voor nu: baie groete, goed gaan! Alle liefs uit Pretoria


 

* btw, ik las over Rouvoets afscheid van de kamer waarbij Gerdie Verbeet hem prees omdat hij geen ' politiek dier'  was. Politiek is bij hem geen 'spel' maar een plek waar het echt ergens om gaat. Lijkt me een goede les voor debatclubjes en die politici met prachtige woorden.