Time is on my side

Hallo Nederland, hier Pretoria.

Het is alweer een tijdje geleden maar dan nu eindelijk weer een blog van mij.

Ik zou liegen wanneer ik zou zeggen dat ik eerder geen tijd had om te bloggen maar er is simpelweg niet zo heel veel te vertellen. Het is vooral een dagelijks ritme wat ik leef. Dat gebeurd wanneer je ergens vijf maanden verblijft. Natuurlijk ga ik al richting het einde. Iedereen vraagt dan (tenminste hier) of ik ernaar uitkijk… Ik kijk natuurlijk wel uit om terug te gaan en iedereen (of in ieder geval Sanne) weer te zien. Maar toch moet ik zeggen dat het hier ook gaaf is. Niet gaver van Nederland maar zeker weten anders.

Toch zal ik een paar dingen vertellen over wat ik hier zoal doe de laatste weken. Mijn college-geven gedeelte (wat telde als mijn stage in ‘academische educatie’) zit er sinds 30 mei op. Dus dat verlichtte de werkdruk want het is altijd wel even voorbereiden en spannend om een inhoud voor het college bij elkaar te krijgen en daar dan te staan. In de maand juni worden hier examens geschreven. De vakken worden dan afgerond. Hoewel ik drie vakken gevolgd heb hoef ik de examens niet te maken. Dat scheelt enorm. We hadden namelijk ten doel gesteld aan het begin om aan het eind van mijn verblijf een scriptievoorstel klaar te hebben. Dat is meer werk dan het klinkt en ik ben al een heel eind. Het voorstel is zo goed als af en is ongeveer klaar om in te leveren aan de prachtige Rijksuniversiteit Groningen.

hier met Amanda in 'the office'. Het is daar meestal een zoete inval aan mensen en interessante gesprekken.

[Voor de geïnteresseerden: Mijn scriptie gaat over de vervreemding (zoiets als verbazing) dat plaatsvindt bij de introductie van een nieuw medium (digitale media in dit geval). Het is heel theoretisch en het gaat erover hoe dit een sublieme ervaring is. Hier heb ik me dus mee bezig gehouden hier in ZA omdat mijn begeleider prof. Amanda du Preez specialist is in het sublieme]

Okee, daar ben ik dus nu zoal mee bezig. Verder zijn er genoeg leuke dingen te doen. Zo hangen we wat uit met de huisgenoten of de andere uitwisselingsstudenten van Tuksdorp. Of we hangen uit met wat Afrikaner vrienden om rugby te kijken ofzo. De broers Nico en Johan Buitendag (inderdaad Nederlandse roots) zijn daarvoor de voornaamste kandidaten. Hoewel ik trouwens aardig wat gewend ben is de Afrikaner cultuur een behoorlijke drinkcultuur… Zo nu en dan haak ik dan ook vroegtijdig af onder het mom dat ik daar allemaal te oud voor wordt haha..

Ik schrijf dit nu dinsdagochtend en omdat donderdag en vrijdag weer nationale feestdagen zijn (Youth day in dit geval) gaan we vanmiddag voor de laatste keer naar onze kids in Mamelodi. Afgelopen zaterdag zijn we ter afsluiting van ons project met de kids naar de dierentuin hier in Pretoria geweest. Mooie dierentuin trouwens al kan de verzorging allemaal wat beter. Iedere student kreeg twee kinders om op te passen. Omdat één van mijn kids niet kwam ’s ochtends had ik slechts één onder mijn hoede. Dat was ook wel genoeg verantwoordelijkheid voor mij  haha. Erg leuke dag natuurlijk. Die kinderen rennen langs alle dieren in de hoogste versnelling. Moeten we naar de chimpansees, zijn we daar eenmaal wordt er niet gekeken maar moeten we meteen door naar de neushoorns. Al met al erg leuk. Mijn homeboy heette Brighton, een gaaf kereltje. Hij had van zijn ouders 7,50 Rand meegekregen (dat is 75 eurocent) en zat dat de hele dag te tellen, tot ie het op het einde van de dag toch maar uitgaf aan een kettinkje. Daarnaast was hij ook de man omdat hij mijn camera nu en dan mocht lenen om wat foto’s te maken.

Brighton aan de boterham. Boven staan we op de foto met een neushoorn.

Behalve Mamelodi loopt alles hier op z’n einde. De eerste mensen beginnen al wat rond te reizen. Ook ik zal vanaf zondag tot volgende week zaterdag (19-25 juni) op pad zijn. We gaan per trein naar Port Elizabeth aan de zuidkust om vervolgens met een gehuurde auto lang de kustlijn naar Kaapstad te reizen. Dit heet de ‘garden route’ en is een echte trekpleister vanwege indrukwekkende natuur en leuke stadjes. We gaan met Raymond (jullie allen bekend van vorige trips), Paul en Yvette. De laatste twee komen uit Venlo en Nijmegen en zijn dus niet zo exotisch als onze Singaporaanse vriend.

Ook aan onze wekelijkse maandagavond pubquizavond komt een eind. In het midden quizmaster Josh, bekend van de zin "I am quizmaster Josh, and what I say goes". Ook onze mascotte de Happy Toaster (vrolijke broodrooster) staat er mooi op.

Omdat iedereen dus alle kanten op vliegt houden we wat feestjes om de boel wat af te sluiten. Zo hadden we een Halloweenfeestje bij iemand verderop in de stad en een etentje bij een Cubaanse tent. Dat etentje liep wat in de soep want hoewel de organisatie van ons de borg voor reserveren betaald had en tot drie keer toe had bevestigd, kwamen we aan in een restaurant dat niet op ons gerekend had. Nu moeten jullie weten dat we na 5 à 6 maanden al echt wat slechte service gewend zijn (het blijft immers Zuid-Afrika, zo kun je hier een uur wachten op een postzegel, om over van die helpdesks als internet het niet doet nog maar te zwijgen) maar dit was de aller slechte service ooit. Ze hadden dus niet op ons gerekend maar we konden er wel eten met z’n allen. We komen dus binnen om 19u en om 23u kregen we ons eten. Echt bizar. Toen wilden een paar van ons korting regelen vanwege dit oponthoud maar de baas werd boos. Hij sloot ons in, deed de deur op slot en vertrok per auto. Er werd een andere manager opgetrommeld van buiten om de deur na een uur open te doen en ons samen met het personeel uit te laten. Je maakt hier wat gekke dingen mee. We hebben nu toch maar betaald maar via onze ‘head of residence’ Edwin wordt er nu via de universiteit een officiële klacht ingediend. Je maakt hier wat mee…  Om de goede service nog maar wat goed te maken zijn we met z’n allen na twaalven nog even naar McDonalds gegaan om een sundea ice te halen dat klaar was in een handomdraai.

Het halloween feestje in de tuin (met zwembad en braai). Boven de engerds GJ, Maarten, Wietse en Pim.

Een ander afsluitend diner wat ik gehad heb was met mijn scriptiebegeleider prof. Amanda du Preez en haar familie. Man Danie en zoon Daniel. Spannende mensen en geweldig aardig. Echt traditioneel Afrikaner eten dus helemaal top. Dat betekent goed gekruid in goede kwantiteit met gestampte milies (mais) en wat groenten (daar ontkom je niet aan). Na een buitengewoon dessert was de avond compleet (soort meelballen met appelcompote, kaneel en slagroomijs). Geloof me, geweldig eten hier.

Al met al dus op weg naar de laatste dagen. Dat worden leuke dagen van reizen en dan nog wat dagen chillen in Tuksdorp voor ik de 30^ste van juni naar het Avondland terugkeer.   

Alright, ik heb een beetje meer tijd dus misschien deze week nog een post. Misschien more to come.