You never sport alone

Hallo Nederland, hier Pretoria… weer een nieuw berichtje.

Sport is nogal belangrijk hier in Zuid-Afrika. Dat is nog ligt uitgedrukt. Sport is gigantisch hier. In het echt, maar ook op tv. Ik deel natuurlijk graag mee in de gekte. Met de jongens kunnen we dan mooi Champions League kijken of de Premier League. Iedere Zuid-Afrikaan heeft een favoriet team uit de Engelse competitie die men aanmoedigt. Waar die keuze dan weer op gebaseerd is is een raadsel; zoveel verschil moet er voor iemand hier toch niet zitten tussen Tottenham en Man Utd… Maarja, het is ieder geval wel leuk voor de sfeer. Ik kan het internationale voetbal dus goed volgen.

Zelf zijn we ook naar een paar wedstrijden geweest. Eerst al in Durban en later hier in Pretoria naar een wedstrijd van de Kaiser Chiefs. De Chiefs is de grootste club hier. Toch hebben ze hier te kampen met schaargevulde stations, al komt dat ook doordat er gespeeld wordt in WK stadions van 50 duizend man of meer.

Afgelopen weekend hebben we ons blikveld verbreid. Ik ben met de jongens naar een rugby wedstrijd geweest. Naast voetbal is er namelijk nog een nationale sport en dat is dus rugby (cricket komt op een derde plaats) . Het nationale team, de springboks, behoren tot de wereldtop. Rugby wordt hier in een competitie gespeeld samen met Nieuw Zeeland en Australië. De Pretoria Blue Bulls zijn regerend kampioen. Behoorlijk topteam dus. Foto’s van het spektakel zijn moeilijk te schieten, maar hieronder staan twee foto’s die het verschil tussen voetbal en rugby in Zuid-Afrika weergeven. Wie het ziet mag het zeggen…

Wie weet heeft u het al gezien, of vermoedde u het gewoon (slimme lezers): Voetbal is voor de zwarte bevolking, rugby voor de witte bevolking. Is het echt zo strikt? Ja, het is echt zo strikt. Zoek maar eens één uitzondering op de foto’s… (Laat ik hier maar meteen de mythe de wereld uit helpen dat Zuid-Afrika een land is waar alle kleuren met elkaar leven. Ze leven naast elkaar, dat is wat anders. Alleen op de vlag en in biercommercials zijn ze samen.) Er zijn trouwens wel blanke mensen die voetbal kijken of spelen. Het is echter wel een minderheid.

Anyway, wij naar de rugby toe. Mooie sfeer daar natuurlijk. Bijna uitverkocht huis. Dat betekent 51 duizend man in het WK stadion Loftus Versvelt. Gekkenhuis dus. Met cheerleaders en al (daar hebben we dan wel weer mooie foto’s van kunnen nemen haha). De wedstrijd beloofde op voorhand een kraker te worden. De opponent was namelijk Kaapstad, dat is in alles een concurrent. Hoewel het de finale van vorig seizoen was werd er kansloos verloren. Een kleine domper maar aangezien ik de regels niet helemaal doorheb maakt dat niet zo enorm veel uit.

Er wordt natuurlijk ook actief gesport hier. De universiteit heeft een sportcomplex waar je naar van wordt, zo groot is het. Wanneer we op het terrein zijn moeten we nog bijna een kwartier lopen voordat we bij de voetbalvelden zijn. Er is een ‘high performance centre’ waar Argentinië verbleef met het WK. Met mijn Europese instelling denk ik dan: ‘Beetje budget minder, en wat extra voor onderwijsfaciliteiten’, maar zo gaat dat hier niet. Er wordt gestreden in universiteitscompetities en dat gaat er dan behoorlijk fanatiek aan toe. De rugby wedstrijden van onze universiteit (bijnaam Tukkies) worden live uitgezonden op het sportkanaal. Er wordt ook gevoetbald. Dat is echter wat chaotisch. Na enkele weken half aanpappen met trainen werd ons verteld dat we niet in een team konden. Gelukkig spelen we (met acht uitwisselingsstudenten) nu voor onze residence Tuksdorp. Beetje trainen enzo dus. Ik zit zelfs bij de sportschool. Kijken of dat wat wordt… Met een beetje geluk zien jullie mij ietwat afgetraind terug!

Baie groete!